අබිනික්මන...

යසෝදරා !
මේ නුවර අතහැර
අපි යමු ඈත ගමකට

මේ රම්‍ය මාලිගය
සිරගෙයක් වගෙයි මට
ගී සින්දු ගායන
රැඟුම් නෙක නාටක,
සුදු අතුල බිත්ති මත
පුස් ගදක් දැනේ මට

තාත්තා
දැන් ඔහොම කීවට
කියාවී පසුවට
"මේ ගේ බාලයට"
ඇරත්
ඒ තමයි පිළිවෙල

දන්නවනේ යසෝදරා !
මගේ ඇල්මක් නොමැත ඒවට
ඉඩකඩම් ගේ දොර
බැමි පමණි සසරට
තවත් කල්පයක්
ඉපිද මැරෙණට

ඉතින් අපි යමු ඈත ගමකට
කන්ථකත් දක්කගෙන.
ඡන්නවත් එක්කගෙන..
පුතාවත් වඩාගෙන...